مجلة ريحان للنشر العلمي مجلة علمية، محكمة، شهرية، مفتوحة الوصول
Abbasi Dönemi’nde yaşamış bir şair olan Ebu’l-Atâhiyye, şiir yazmaya gazel ile başlamıştır. Daha sonra zühde yönelen ve böyle bir hayat tarzını tercih eden şair, edebiyat hayatını da buna bağlı olarak değiştirmiştir. Sonrasında ise tamamen gazel yazmayı bırakıp zühdiyyat denilen tarzda şiirler kaleme almıştır. Zühd ile beraber hayatında oluşturmaya çalıştığı sadeliği, dilinde de görmek mümkün olabilmektedir. Sade, yalın ve akıcı bir üslûba sahip olan şair, halk tarafından kolayca anlaşılan ve ezberlenen şiirler yazmıştır. Şiirlerinde; ölüm, kabir, ahiret ve dünya nimetlerinin son bulması temalarını sıkça işlemiştir. Bu konuları da yine o yalın ve sade tarzı ile dile getirmiş ve yerine göre ayet ya da hadisler ile şiirini daha da etkili bir hale getirmiştir.
Söz konusu çalışmada, Ebu’l-Atâhiyye’nin şiirlerinde, ayet ve hadislere yapılan telmih ve iktibaslar tespit edilip incelenmiştir.
Anahtar Kelimeler: Ebu’l-Atâhiyye, Ayet, Hadis, Telmih, İktibas.
Ceylan AYDIN, Mardin Artuklu Üniversitesi, Yaşayan Diller Enstitüsü – TÜRKİYE, Yüksek Lisans Tezi
